De eindsprint

We slapen fantastisch! In een mooi huisje en op een matras van wel 25 cm dik en een serieuze badkamer. Onderweg als we weleens een plasje doen zijn de badkamers annex toilet de naam bijna niet waard. Echt ongelooflijk dat het merendeel vd Thai een basic, basic doucheruimte waar ze standaard een hurktoilet hebben met mandibak. We gaan in Li een Changetje drinken en wel uit Real Madrid glazen. Ome Henk wordt overmoedig en stelt voor om de glazen "mee te nemen". Maar zoals hij zelf zegt: wint het verstand het vd emotie want hoe graag hij de glazen ook wil, als ze bij de olifant achterop moeten en stevig verpakt komt er algauw weer een kilo bij. We eten na een rit van 80 km bij een mannetje dat meteen een tasje met ringen en Buddha amuletten tevoorschijn haalt. Ondanks dat de menu kaart ook in het engels is schakelt hij een vertaalprogramma op zijn i-pad in. We tikken onze bestelling in het engels in, het wordt vertaald in het thai en we krijgen iets heel anders te eten dan we hebben besteld. We vragen er maar rijst bij want de bestelde noedels blijven achterwege. Met behulp vh vertaal programma laat hij H weten een van zijn amuletten te willen ruilen tegen die van Henk, dus niet. Hij laat via het programma ook nog weten dat hij mij beautiful vindt en Henk een grapjesmaker.
We fietsen bijna 110 km naar Lampung. De eerste 85km bestaat uit klimmen en klimmetjes daarna wordt het vlak. We hebben een hotel met zwembadje en we hebben het badje voor onszelf. Hier haalt Henk zijn bierdiploma (zie facebook). Savonds eten we tegenover het ziekenhuis en het bezoek komt eerst een kippenpootje met wat rijst en zo halen voor de zieke. Er zijn veel ladyboys, ook de broeders hebben lippenstift op en lang haar. In het "Willyhotel" zien we voor het eerst iets over de Olympische spelen op de tv via BBC. Thailand heeft vast geen schaatsers of andere wintersporters uitgezonden naar Sochi. We fietsen langs de Ping river aan de ene kant en aan de andere kant langs boomgaarden. We maken nog een ausflug naar Doi Suthep temple door een stevige klim van 15 km te fietsen, omhoog natuurlijk, what else. Wat is ome Henk blij dat hij de olifant in het hotel kan laten. Mensen op bromfietsen roepen where do you go en ik mompel "smoel", insiders weten dan wel hoe zwaar de klim is. We eten garnalen en een red snapper sweet en sour op de nightmarket, gaan naar Chinatown en onze "vaste buddhawinkel" en ja hoor Henk kan het niet laten, de olifant heeft concurrentie. We slapen aan de Ping river en aan het zwembadje laat ik op het ligbed aan Henk zien hoe ik met mijn bovenbeenspieren kan rollen. Hij probeert het ook maar of zijn zwembroek hangt erover of hij heeft andere benen. We gaan nog op de fiets naar een handycraft en woodcarvingdorpje, en we verhuizen nog een keer maar verder hebben de fietsen na ruim 2500km rust en doen ze dienst als waslijn.
Allemaal kaphun kah voor jullie reacties en we zien jullie wel weer in Kortenhoef en omstreken.