de bergen zijn begonnen

Onderweg willen we nog weleens een pennetje of ballonnetje weggeven, niet echt een succes. Met verschrikte ogen hollen ze heel hard weg en de kinderen die te klein zijn om weg te lopen omdat zeop mama's of papa's arm zitten beginnen aandoenlijk te huilen. Groot en wit (dat vinden ze dan toch nog)boezemt angst in.We eten eigenlijk altijd heerlijk en in Maleisie is de zoektocht naar bier angefangen. We eten nu vaak bij een Chinees. Gesnorkeld bij een marine park, erg mooi, een paar kleine haaien koraalduivel "Madonna schelpen"; hele hele grote baarsenen; angelvissen, papegaaivissen en veel koraal enig. Ingrid kreeg kramp en lag te rollen in de golven aan het strand en kwam nooit meer overeind. Wim dacht dat het goed ging en liep door, gelukkig kon ze heel hard schreeuwen en werd ze gered, maar wel een grote blauwe plek en pijn! (nu weer over gelukkig na massage en smeerseltjes) Henrico en Annie wilden op Langkawi ietsje luxer slapen als waar we de eerste avond noodgedwongen moesten boeken omdat alles fully booked was. Van alles geregeld maar uiteindelijk in een homestay terecht gekomen, heb je in enen weer een heel huis voor jezelf. Op Penang slapen we in een goed hotel met bovenin een draaiend restaurant, is echt wel ff wennen dat je hoog en droog rond draait. We zitten op een muurtje bij een strandje op Penang (en dat was niwet de eerste keer, het gebuert regelmatig. Er komen mensen naar ons toe met foto toetellen en vragen (dat dan weer wel) of ze foto's van ons mogen nemen, bizar. Soms willen ze met je op de foto en maak ik bijv. een foto van Henk met 2 wildvreemde Maleiers. penang heeft ongeveer net zulke vestingwallen als Naarden, uit en toch thuis. We lopen door Chinatown en eten in "little India" Ook zien we een Chinese tempel met Art Deco invloeden, mooi en Wimpie is onze gids. Bij de eetsalletjes in little India drinken we lange koffie, ze gieten de koffie met lange stromen heen en weer van het kannetje in de beker net zo lang totdat het een beetje op cappuccino lijkt, maar dan toch weer anders. Onderweg plassen we in ingebouwde toiletpotten, het lijkt alsof ze gewone toiletpotten hebben ingegraven tot de rand, cement er omheen en klaar. In Sungai Petani eten we soep met stokjes!!! Het duur wel ff. De serieuze klimmen in de vorm van bergen doemen voor ons op. In ene is er een accute koopstop van T-shirts voor stel en body lotion hoeft ook niet meer aangeschaft te worden, "ik heb nog wel een beetje", alles weegt. We kijken zelfs kritisch naar de bidons, nu bijvullen of kan het tot het volgende stalletje?! Ingrid verdenken we ervan dat ze plaspillen heeft ipv bloedverdunners. Wim heeft in Penang een nieuwe watch gekocht, een echte Valentine die tot 3 atmosfeer onder water kan, maar wel condens geeft als hij tijdens het fietsen zweet. We fietsen naar hot springs met volgens de beschrijving een prachtig resort. De hot springs zijn hotter dan hot, het enige dat we kunnen behappen is het kinderbadje en dan nog. Tijn zegt door de telefoon: omaaaij dasje om handschoentjes aan, maar dat is hier zeker niet aan de orde. Ingrid zit op haar balkonnetje en een bijna tandenloze bewaker komt aan haar vragen in zijn beste engels: you --> 1 en wijst met een vinger. Hij hoopt dat ze singele is maar Wim wordt er vlug bij geroepen. Er komt een vrouw met een fototoestel vragen of we op de foto willen voor de lokale krant; in kader van het promoten van de hot springs. Als we gaan eten bij een Chinees in Baling, 20 km verderop, alles voor een biertje, reist ze ons achterna en vraagt of we weer op de foto willen maar dan met de elected one van de gouvernement party. Alee hop, veel handen schuddden en appakabars (hoe gaat het?) komen we bij de selected one en hij legt uit hoe ze struggelen om de hot springs als touristisch attractie van de grond te krijgen, weer op de foto en in kader van Chinees nieuwjaar krijgen we ieder 2 mandarijnen. Chinees nieuwjaar wordt denk gwevierd tot een week voor het volgende niewjaar, want nog steeds komen er dragonws langs met trommelaars en weer vuurwerk. Morgen klimmen we weer verder, nog een dag of wat en een stukje van klimmen met 11% (Annie doet dat stukje zeker met de auto, vanwege rug en Ingrid overweegt het). Aan iedereen de hartelijke groeten, we vinden de reacties nog steeds erg leuk. Liefs vor de oma's en de kleine (klein) kinderen. XXXXX